مامان هستم نه .....

وقتی که کوچلویی یه جوریه سختیاش، گریه می کنی، نمی خوابی، بغل می خوای، ...

وقتی که بزرگ می شی یه جوریه دیگه، بلا می شی ، پر حرف می شی، خودخواه می شی، نه نه ها شروع میشه، نمی دم، نمی خوام، نمیام، نمی پوشم، نمی خورم،...

ولی همش پر مزه است ، همش انرزیه، همش خوبه

چند وقت بود که خیلی سختم بود یعنی همش فکر می کردم که همه چیزو از دست دادم و مال خودم نیستم ولی الان می دونم که خوب بچه دارم معلوم دیگه خودم نیستم دیگه وقت برای خودم ندارم

بعضی موقع ها پر توقع می شیم، آخه بابا این وروجک 2سالشه نه 20سالش چرا توقعاتمون زیاد می شه ، چرا همش می گیم نکن ، بکن ، بخور ، نخور، بزارید راحت باشن بریزن، بپاشن، تا کی می خواهی این طوری رفتار کنیم ، بزار واسه خودش مستقل باشه ، بزار کشف کنه، براز بشکنه، بزار بریزه، مگه چی میشه ، همیشه خونه مرتب بود، همشه تمیز بود، همیشه دیسپلین ، تاکی - یه خوره عوض شیم -

می خوام باهات حال دنیا ببرم دیگه نمی خوام همش بهت یاد بدم، می خوام خودت باشی ، خود خودت- بلاخره یاد می گیری، هم میشماری ، هم خوندم یاد میگیری

می دونی چیه بعضی آدمها خیلی مزحرفن می دونی چرا؟ چون همش می خوان بهت یاد بدم و توقعشون زیادی بالاست اخه بچه 3ساله رو چه به خوندن ، آخه بچه 3ساله رو چه به ...........

نه نمی گم هیچی هیچی ولی کم در حد خودش نه زیادی که گیچ بشه ، می خوام بیشتر مامام باشم تا معلم